I AOMSIN

วัน อกหัก วัน อกหัก การรับมือกับสิ่งที่เข้ามา ไม่รู้ว่าคนอื่นๆ  จัดการ หาทางออกยังไง .. ช่วงเวลาที่ กำลังเผชิญกับการจากลา .. หรือรู้ว่ากำลัง   รู้ตัวว่า กำลังจะสูญเสียใครซักคน ... ที่เคยบอกฝันดี เป็นห่วงเวลาเราเจอปัญหา .. หรือกลัวว่า ในไม่ช้า   ซักวันหนึ่ง หรือ ใกล้  จะสูญเสียใครบางคน คนที่     …. ที่ ..     .....   เดินข้างเรา แต่สำหรับผม ... เคยได้ยินประโยคนี้ไหมครับ   " อาทิตย์ร่อนตอนใกล้ค่ำ ถึงสวยงามยังไง ไม่นานมันก็จะมืด "   สวยแค่ไหน ก็มืด ความจริงก็คือความจริง สิ่งสำคัญที่สุดในฐานะ หลังการบอกลา และเผชิญกับความเสียใจ คือ “ การยอมรับความจริง ” หากเราเจอคน คนที่อยู่ในช่วงนี้ จะเป็นเพื่อน   พี่   น้อง คนสนิทๆ เราต้องดูแล แต่อย่าไปคิดแทนเขา เพราะ ช่วงที่ นั้นของเรา เราก็ร้องไห้ขี้มูกโป่ง การจากกันไม่มีใคร อยากพบเจอแต่เมื่ออีกฝ่ายไม่ใช่   เราก็ต้องให้เกียรติเขา   ก้มหัว ขอโทษ ในหลายๆ เรื่อง ขอบคุณกับ วันดีๆ ที่ผ่านมา   ตอนที่เรานั่งเศร้าคนเดี่ยว ท่ามกลางคน ที่รักกันมาก มันเป็นแค่  เสี้ยวเดี

11 เหตุกับผลทำไม....ต้องเที่ยวตอนที่ยัง (หน้า) แบ๊ว ! หัวหิน จ.ประจวบคีรีขันธ์ การท่องเที่ยว   ใครที่ได้ออกท่องเที่ยวบ่อย ๆ  นี่ชีวิตเขาน่าอิจฉาชะมัดเลย นะครับ   การผจญภัย รวมถึงไปพบเจอสถานที่ใหม่ๆ  มันช่างมีเสน่ห์ ท่าเรือสัตหีบ จ.ชลบุรี การที่ตัวเองออกไปท่องเที่ย วมันเหมือนได้ ออกไปแสวงหาตั วตน        เคยเป็นกันมั้ยครับ ที่เราพยายามจะ  “ทำตัวให้เหมือนชาวบ้าน”  เรียนคณะที่เค้าบอกว่าดี  (รับรองนายรุ่งแน่) ทำอาชีพที่เค้าบอกว่ามั่นคง  รักกับคนที่เค้าบอกว่าเหมาะ สม                           "ใช้สมองถามหัวใจ แล้วเลือกเอง"   แต่งตัวแบบที่เค้าเห็นว่าโอ เค สุดท้ายพอถามเข้าจริงๆ  ว่าตัวตนเราเป็นแบบไหน หลายคนกลับ บอกไม่ได้หน้อครับ  เพราะมันถูกเสี้ยมให้เป็นเห มือนชาวบ้าน แบบนี้มาตั้งแต่ จำความได้ เราชอบแบบที่กล่าวมา หรือแบบไหนที่ เราต้องการจริงๆ สัตหีบ จ.ชลบุรี     สุดท้ายก็เหมือนผีซอมบี้ที่เดิ นได้ เหมือนกันเต็มบ้านเต็มเมือง       ของแบบนี้มันฟ้องทางแววตาล่ะครับ        ว่ามันไม่มีไฟ ไม่มีประกายให้เห็นเลย  เหตุการณ์ประท้วง 2553

    ผมชื่อ นายอดิศร กรมศรี เรียกสั้นๆว่า ออม หรือ ออมสิน ครับ (ตอนนี้เรียน อยู่ปี 3 เอก ภาษาอังกฤษ) บทความนี้เป็น หน้าแรกที่ผมเริ่มเขียน ซึ่งเกี่ยวกับการถ่ายภาพ ถ่ายรูป มุมมอง ทัศนคติ ต่างๆ ตั้งแต่ชื้อกล้อง จนเริ่มรับงาน "ถ้าคิดว่าจะถ่ายภาพเล่นๆ เงินที่ชื้อกล้องมันคุ้มกับคำว่าเล่นของคุณหรือปร่าว"          ผมเป็นเด็กบ้านนอกจากจังหวัด สกลนคร คนหนึ่ง ที่มีโอกาศเข้าเรียนมหาลัย  ผมเริ่มใช้กล้องตั้งแต่มัธยมปลาย "โดยการยืม" จนตัดสินใจชื้อกล้องตัวแรก คือ CANON  EOS60 D  เมื่อ เรียนอยู่ปี1 ชึ่งเป็นเงินเก็บส่วนตัว พอชื้อแล้วเดินออกจากร้าน นั่งรถเมล์ฟรี 84ก กลับหอครับ  เงินแทบไม่เหลือ ( ตลกไหม ชีวิต ) ตัดสินใจชื้อ เพราะว่าชอบ รวมถึงอนาคตน่าจะสร้างอาชีพ ให้กับตัวเองได้           งานแรกคือ ค่ายคุณธรรม ชึ่งเป็นค่ายธรรมมะอบรมนักเรียน ที่วัดทองเนียม ถือว่าเปลี่ยนชีวิตเลยก็ว่าได้  ซึ่งทุกวันนี้ก็เรียกได้ว่าเป็นช่างภาพประจำเลย  ส่วนถ่ายงานที่มหาลัย จะมี  กิจกรรมต่างๆ งานกีฬา งานพิธี การออกค่ายอาสา ก็เริ่มรู้จักกับช่างภาพ คนที่ชอบถ่ายรูป ทั้งรับงาน หรือทำงานด้านนี้เลย อ